«Όλοι μου φαίνονται ίδιοι» είναι μια έκφραση που ακούμε συχνά όταν βρισκόμαστε παρόντες σε πολιτικές συζητήσεις ή ενδέχεται και οι ίδιοι να την έχουμε πει. Παρόλο που η συγκεκριμένη φράση στηλιτεύει τους πολιτικούς και την αποτελεσματικότητα τους θα μπορούσε να περιγράψει την απουσία διαφορετικών κοινωνικών ομάδων στους εκπροσώπους μας.
Πράγματι έχουν γίνει πρόοδοι τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο για την επίτευξη μεγαλύτερης συμπεριληπτικότητας με χαρακτηριστικό παράδειγμα την υποχρεωτική ποσόστωση στα ψηφοδέλτια. Ωστόσο, χρειάζονται ακόμα πολλά βήματα για να φτάσουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Το φαινόμενο αυτό τείνει να εμφανίζεται, όμως, και στα Δημοτικά Συμβούλια Νέων, έναν θεσμό που τώρα ξεκινάει να ανθίζει και πρέπει σύντομα να αναζητήσουμε τα αιτία που προκαλούν αυτή την κατάσταση και τους τρόπους που θα φέρουν την αλλαγή, καθώς διαφορετικά είναι πολύ πιθανό τα Δημοτικά Συμβούλια Νέων να βαλτώσουν.
Τα αιτία, λοιπόν, για το φαινόμενο του περιορισμού ή του αποκλεισμού των νέων από τα Δημοτικά Συμβούλια Νέων είναι πολλά και διαφορετικά. Πρώτα θα αναφέρω τη γενικότερη τάση που προτάσσει την έλλειψη πολιτικού ενδιαφέροντος και την απουσία εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα. Ο θεσμός ακόμα των Δημοτικών Συμβουλίων Νέων αναπτύσσεται, επομένως είναι εύλογο να υπάρχουν ακόμα αμφιβολίες σχετικά με τη δράση του και την αξιοπιστία του. Όταν έχουμε συνηθίσει να έχουμε ένα συγκεκριμένο πρότυπο αντιπροσώπευσης πώς να πιστέψει κάποιος που ανήκει σε μια συγκεκριμένη ομάδα ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μέλος της ομάδας; Οι αμφιβολίες, όμως, παραμένουν και αναρωτιέται κάποιος “ θα ακούγεται η φωνή μου; ” , “ θα μπορέσω να φέρω την αλλαγή που θέλω;”. Και τα ερωτήματα και η δυσπιστία καλπάζουν και τελικά δεν επιτυγχάνεται η πολυπόθητη συμπερίληψη και αντιπροσώπευση. Ένα ακόμα όμως ζήτημα είναι η ενημέρωση. Ο θεσμός, δυστυχώς, δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει με αποτέλεσμα η περιορισμένη διαφήμιση να οδηγεί στην περιορισμένη γνώση και στην περιορισμένη ή ανύπαρκτη συμπερίληψη.
Ωστόσο αντί να αναλωθούμε μόνο στα προβλήματα πρέπει να λάβουμε δράση για να ανατρέψουμε την κατάσταση που επικρατεί και να προτείνουμε λύσεις. Ένα πρώτο βήμα θα ήταν να υπάρξει μια διαφήμιση. Ο θεσμός αξίζει να λάβει μεγαλύτερη αναγνώριση. Αρχικά οι νέοι οφείλουν να ενημερωθούν τόσο για τη προσπάθεια συγκρότησης των Δημοτικών Συμβουλίων όσο και τη σημασία τους στην τοπική δημοκρατία. Αυτή η προώθηση πρέπει να ξεκινάει ήδη από τα σχολεία, ώστε οι μελλοντικοί νέοι ενήλικες να είναι ενήμεροι και να ενθαρρύνονται να συμμετάσχουν. Όπλο στην προσπάθεια της ενημέρωσης θα αποτελέσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς θα ενημερώνουν και θα ενθαρρύνουν τους νέους να συμμετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια.
Πέραν της ενημέρωσης χρειάζεται ωστόσο και δράση, η οποία θα έρθει μέσω της οργάνωσης εκδηλώσεων. Οι εκδηλώσεις και οι δραστηριότητες εκτός από το ότι θα λειτουργηθούν κατά μια έννοια διδακτικά και θα μας πληροφορήσουν για τον ρόλο των Δημοτικών Συμβουλίων των Νέων θα αποτελέσουν και παράγοντας προώθησης της φιλίας και της συναναστροφής με νέους από κάθε κοινωνική ομάδα. Το να γνωριστούμε και να περάσουμε καλά σε μια εκδήλωση του Δήμου μας και να μιλήσουμε για τα προβλήματα που παρατηρούμε στη γειτονιά μας μόνο κοντά μπορεί να μας φέρει και να μας κάνει να αντιληφθούμε πως αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα.
Τελειώνοντας με την παράθεση αυτή, δηλαδή μερικών σκέψεων, θα ήθελα να δώσω ένα αισιόδοξο μήνυμα και να πω πως όσο υπάρχουν άνθρωποι, θεσμοί και φορείς που επενδύουν στους νέους και πιστεύουν στις ικανότητες τους, τότε έχουμε ελπίδα να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που θα έχει αντιληφθεί την έννοια της συμπερίληψης και θα την έχει αγκαλιάσει. Για να φτάσουμε, όμως, στο στάδιο αυτό μπορούμε να ξεκινήσουμε από τους νέους και τη συμμετοχή τους σε Δημοτικά Συμβούλια.