Η ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση για όλα τα παιδιά είναι στις προτεραιότητες της δουλειάς μας. Βασική προϋπόθεση για να γίνει πράξη είναι το εκπαιδευτικό ανθρώπινο δυναμικό, που δεν είναι πάντα δεδομένο στις περιοχές δράσης μας. Για την ακρίβεια, η στελέχωση των σχολείων με εκπαιδευτικούς είναι σημαντική πρόκληση. Περιορισμένοι πόροι, ελλιπής κατάρτιση, έλλειψη κατοικιών για τους δασκάλους στις απομακρυσμένες περιοχές, αδιαφορία ή ακόμα και αρνητική στάση της κοινότητας απέναντι στην εκπαίδευση είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα. Επιπλέον, οι συνθήκες στα σχολεία είναι κατά κανόνα δυσμενείς, με ελλείψεις σε εκπαιδευτικό υλικό και εξοπλισμό, προβληματικές εγκαταστάσεις, κάνοντας το εκπαιδευτικό έργο ακόμα πιο δύσκολο. Για να αντεπεξέλθουν οι εκπαιδευτικοί πρέπει να παλέψουν μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες, να έχουν πείσμα, υπομονή και τεράστια αγάπη για αυτό που κάνουν. Σε αυτήν την προσπάθεια, έχουν δίπλα τους και όλους τους Αναδόχους μας, που με τη στήριξή τους μπορούμε και υλοποιούμε προγράμματα που ενισχύουν τον αγώνα των δασκάλων.
Ο Vannak, η Esperance, η Umu, o Chiwanga είναι μερικοί μόνο από τους πρωταγωνιστές και τις πρωταγωνίστριες της εκπαιδευτικής μας δράσης, χάρη στους οποίους τα παιδιά στις ευάλωτες περιοχές του κόσμου έχουν καλύτερες ευκαιρίες μάθησης.
«Όταν πρωτοήρθα ως διευθυντής, δεν είχαμε σχεδόν καθόλου μαθητές και η κοινότητα ήταν πολύ επιφυλακτική για τη δουλειά του σχολείου μας», δηλώνει ο Vannak από την Καμπότζη, που πέρα από τις υπόλοιπές πρακτικές δυσκολίες είχε να αντιμετωπίσει και τη δυσπιστία της κοινότητας απέναντι στο εκπαιδευτικό έργο. Οι εκπαιδευτικοί δεν είχαν την κατάλληλη παιδαγωγική κατάρτιση για να προσεγγίζουν τα παιδιά, οι εγκαταστάσεις του σχολείου ήταν σε πού κακή κατάσταση και οι γονείς δεν θεωρούσαν προτεραιότητα την εκπαίδευση των παιδιών τους, καθώς και οι ίδιοι δεν είχαν πάει σχολείο. Ο Vannak ήρθε σε επαφή με την ActionAid κι έβαλαν στόχο-ή και στοίχημα- να αλλάξουν τα δεδομένα. Έτσι, οργανώσαμε μια σειρά από εκπαιδεύσεις για την υποστήριξη των δασκάλων σε συνεργασία με την περιφέρεια και τις τοπικές επιτροπές, ενώ προωθήσαμε τον διάλογο με τις κοινότητες για την ευαισθητοποίηση σε θέματα παιδείας αλλά και την ενημέρωση για το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Παράλληλα, παρείχαμε στους δασκάλους γραφική ύλη και βιβλία. «Αφού δουλέψαμε σκληρά με την ActionAid, οι άνθρωποι της κοινότητάς μου ξέρουν πια τη σημασία της εκπαίδευσης και τη δουλειά που χρειάζεται να γίνει για να βελτιωθεί για όλα τα παιδιά. Εύχομαι να δω ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση και θα συνεχίσω να δουλεύω σκληρά για αυτό το καθήκον μου», δηλώνει αποφασισμένος ο Vannak.
Για την Esperance, τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά. Εγκαταστάθηκε ως προσφύγισσα σε έναν καταυλισμό στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό μετά από ένα επίπονο ταξίδι όπου έχασε το ένα από τα τρία της παιδιά. Εκεί προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα με πολλή δυσκολία, ώσπου η ActionAid, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες, της πρότεινε να δουλέψει ως δασκάλα στο σχολείο της περιοχής. Η δουλειά αυτή, πέρα από έναν βασικό βιοπορισμό, έδωσε στην Esperance πίσω της ζωή της κι έναν τρόπο να προσφέρει στους ανθρώπους που πάλευαν με χίλιες δυσκολίες όπως εκείνη. «Η στήριξή τους, όχι μόνο μου επέτρεψε να εξασφαλίσω τα αναγκαία για την οικογένειά μου, αλλά με ενδυνάμωσε ώστε να μπορώ να συνεισφέρω σημαντικά στην κοινότητά μου, εκπαιδεύοντας την επόμενη γενιά», δηλώνει με χαμόγελο κι αποφασιστικότητα.
Στη Σιέρα Λεόνε, οι μεγάλες ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό έχουν καθιερώσει τη λειτουργία της εθελοντικής διδασκαλίας σε πολλές επαρχιακές περιοχές. Πολλοί άνθρωποι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα σχολεία και αμείβονται με μια μικρή συνεισφορά από τους γονείς των μαθητών. Η 45χρονη σήμερα Umu δουλεύει ως εθελόντρια δασκάλα εδώ και 15 χρόνια. Χωρίς την τυπική εκπαίδευση, παρά την εμπειρία τη και τη μεγάλη αγάπη της για τα παιδιά, δεν είχε καμία προοπτική να εξελίξει τη δουλειά της και ζούσε και η ίδια σε ανασφάλεια. Μέσα από τα προγράμματά μας στη χώρα, παρέχουμε σε εθελοντές δασκάλους τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν εκπαιδεύσεις και να δώσουν εξετάσεις ώστε να πιστοποιηθούν ως καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί. Η Umu μαζί με άλλους δασκάλους που επιλέχτηκαν κάθισε και η ίδια στα θρανία και κατάφερε να πάρει το πτυχίο της. Έτσι ένιωσε ότι δικαιώθηκε με κάποιον τρόπο η αφοσίωση και το πείσμα της τόσα χρόνια: «Πολλοί με περιγελούσαν, αλλά εγώ δεν έχανα την πίστη μου και ήξερα ότι θα έρθει η σειρά μου κάποια μέρα. Πολλές φορές παραμερίστηκα επειδή δεν είχα την τυπική εκπαίδευση, αλλά ενέμεινα στη θέση μου γιατί νιώθω χρέος μου να βοηθώ τα παιδιά και τους νέους ανθρώπους».
Ο Chiwanga από το Μαλάουι έχει κι εκείνος την ίδια αίσθηση χρέους για να προσφέρει στην κοινότητα και στην εκπαίδευση των παιδιών και με τον δικό του τρόπο να καταρρίψει και τα στερεότυπα. Έτσι, έδειξε μεγάλη προθυμία να απασχολείται ως εθελοντής στο Κέντρο Προσχολικής Αγωγής που δημιουργήσαμε στην κοινότητά του. Η φροντίδα των μικρών παιδιών θεωρείται γυναικεία υπόθεση εκεί, γεγονός που προκάλεσε αρκετά περιπαικτικά σχόλια στον κύκλο του. Ο ίδιος, όμως, ήταν αποφασισμένος να περάσει το δικό του μήνυμα: «Παρόλο που οι φίλοι με κορόιδευαν θεωρώντας ότι είναι γυναικεία δουλειά, εγώ αγκάλιασα αυτή την ευκαιρία να προσφέρω στην κοινότητα».
Η εκπαίδευση αποτελεί σημαντικό μοχλό για την αλλαγή του κόσμου και τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής των ανθρώπων που ζουν σε δύσκολες συνθήκες. Οι εκπαιδευτικοί, με την πίστη τους και την αφοσίωσή τους κάνουν πράξη αυτή την αλλαγή. Την ίδια στιγμή, ενσαρκώνουν τους ήρωες που απαιτούν οι μεγάλες αλλαγές, αποτελώντας πρότυπα για τις κοινότητές τους. Τους ευχαριστούμε!