Ταξίδι Αλληλεγγύης στη Ρουάντα, 2018

Στο τέλος Φεβρουαρίου 2018, πραγματοποιήσαμε για δεύτερη φορά ταξίδι αλληλεγγύης στη Ρουάντα. 47 Έλληνες και Κύπριοι Ανάδοχοι, προσωπικό και συνεργάτες, ταξίδεψαν στη χώρα των χιλίων λόφων ή αλλιώς στην Ελβετία της Αφρικής, όπως είναι γνωστή η Ρουάντα, κι έφτασαν στο απομακρυσμένο και ιδιαίτερα δυσπρόσιτο χωριό Muvungu, με σκοπό να χτίσουν στο σχολείο της περιοχής τουαλέτες και ένα ειδικό δωμάτιο που θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα κορίτσια όταν έχουν περίοδο για να πλένονται και να ξεκουράζονται.  

Πάνω από 600 είναι οι μαθήτριες και οι μαθητές του δημοτικού σχολείου, που συχνά περπατούν χιλιόμετρα για να πηγαίνουν στα μαθήματά τους, και που μαζί με τους εκπαιδευτικούς τους μας υποδέχτηκαν με πολύ μεγάλη χαρά, τραγουδώντας και χορεύοντας. Αμέσως μετά, πιάσαμε δουλειά. Την πρώτη μέρα, αλλά και κάθε πρωί για τις επόμενες 5 ημέρες, κουβαλούσαμε τούβλα, φτιάχναμε τσιμέντο, χτίζαμε, βοηθούσαμε στα θεμέλια! Το έδαφος ήταν ιδιαίτερα ανισόπεδο και κατ’ επέκταση η δουλειά πολύ εξαντλητική. Παρόλα αυτά, δε σταματήσαμε στιγμή να χαμογελάμε, καταλαβαίνοντας τη σημασία του να προσφέρουμε, του να συνεργαζόμαστε για έναν κοινό σκοπό, αλλά και τη χαρά που έδινε στους κατοίκους της κοινότητας η παρουσία μας! Τα διαλείμματα από τις εργασίες συμπεριελάμβαναν πολύ παιχνίδι, χορό, τραγούδι και γέλια με τα παιδιά του σχολείου, κάτι που έκανε τα χαμόγελα στα πρόσωπά μας ακόμα μεγαλύτερα!

Από τις πιο συγκινητικές στιγμές του ταξιδιού, ήταν όταν ορισμένοι Ανάδοχοι συνάντησαν τα παιδιά της Αναδοχής τους! Όλα ξεκίνησαν κάποια χρόνια πριν, μέσα από ένα μήνυμα που διέσχιζε χιλιάδες χιλιόμετρα για να φτάσει από το παιδί στον Ανάδοχο και αντίστοιχα από τον Ανάδοχο στο παιδί. Η συνάντηση αυτή έφερε δάκρυα στα μάτια όλων μας. Ήταν μια ακόμη απόδειξη ότι οι σχέσεις των ανθρώπων μπορούν να είναι δυνατές και ουσιαστικές ακόμα και αν δεν ακολουθούν τη μορφή που έχουμε συνηθίσει.

Έντονα πολύ ήταν και τα απογεύματά μας, όπου επισκεπτόμασταν έργα της ActionAid στην περιοχή για να δούμε από κοντά την αλλαγή που επιφέρει η υποστήριξή μας στις ζωές των κατοίκων. Βρεθήκαμε σε δύο συνεταιρισμούς γυναικών που, καλλιεργώντας τη γη και φτιάχνοντας καλάθια, κατάφεραν να βελτιώσουν τη ζωή τους και να ανακτήσουν πέρα από την ελπίδα τους και ένα ικανό εισόδημα για να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Ακόμη, επισκεφτήκαμε ένα κέντρο προσχολικής αγωγής που έδωσε τη δυνατότητα σε ακόμα περισσότερα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο από μικρή ηλικία, ώστε να μπορούν παράλληλα οι γονείς τους να εργάζονται για να εξασφαλίζουν τα απαραίτητα. Γνωρίσαμε, τέλος, έναν συνεταιρισμό που αποτελεί πρότυπο στην καλλιέργεια μπανάνας, παραδίδοντας μαθήματα σε κατοίκους που έρχονται από όλη τη χώρα για να μαθητεύσουν δίπλα στα μέλη του! Κάθε επίσκεψη μας έδινε ένα μάθημα ζωής και μας έκανε πιο δυνατούς, ενώ την ίδια στιγμή έδινε στις λέξεις αλληλεγγύη και ενδυνάμωση, νόημα και ουσία.

Την τελευταία μας μέρα, με τα συναισθήματα ανάμεικτα, και τη χαρά και τη λύπη να διαδέχονται η μια την άλλη, μετά από μια όμορφη γιορτή, αποχαιρετήσαμε αυτά τα ζεστά χέρια και τα μεγάλα χαμόγελα. Η επιστροφή βρήκε την ομάδα πλουσιότερη σε συναισθήματα, σε αγκαλιές, σε ελπίδα, σε κατανόηση, σε αθωότητα και, το πιο σημαντικό, μας βρήκε να έχουμε αντιληφθεί ότι όλοι οι άνθρωποι, όσο διαφορετική και να είναι η καθημερινότητά μας, έχουμε τα ίδια δικαιώματα και ανάγκη ο ένας τον άλλο για να μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.