Στο χωριό Hakimawa της Νιγηρίας, οι κάτοικοι ζούσαν για να επιβιώνουν μέχρι την επόμενη μέρα. Μέχρι εκεί μπορούσαν να τους πάνε οι προσδοκίες και τα όνειρά τους. Μια αγροτική κοινότητα, χωρίς ουσιαστική κρατική μέριμνα, εγκαταλελειμμένη στην τύχη της.
Όταν ως ActionAid επισκεφτήκαμε την περιοχή το 2007, απευθυνθήκαμε στους κατοίκους -όπως κάνουμε συνήθως- για να μάθουμε τις ελλείψεις και τις πρωταρχικές τους ανάγκες. Φυσικά, από πού να αρχίσει κανείς και τι να αξιολογήσει ως πιο σημαντικό. Καμία υποδομή για υπηρεσίες υγείας, οι γυναίκες γεννούσαν στο σπίτι και όποιος αρρώσταινε τον θεράπευαν με βότανα, κανένα σχολείο, καθόλου ηλεκτροδότηση.
Την απάντηση έδωσαν ομόφωνα οι ίδιοι οι κάτοικοι μέσα από τα λόγια του Hakimi Salihu, αρχηγού του χωριού: «Όταν μας ρώτησαν ποιες ήταν οι πρώτες ανάγκες μας, εμείς τους είπαμε ότι χρειαζόμασταν τα πάντα, αφού δεν είχαμε τίποτα - ούτε νερό ούτε ρεύμα ούτε σχολείο ούτε κέντρο υγείας. Αποφασίσαμε να ζητήσουμε να μας φτιάξουν ένα σχολείο. Αν έχουμε εκπαίδευση, μπορούμε να αποκτήσουμε και όλα τα άλλα».
Η απάντηση αυτή των κατοίκων ενός απομακρυσμένου χωριού της Νιγηρίας συμπυκνώνει όλη τη φιλοσοφία των αναπτυξιακών οργανώσεων, που βλέπει την εκπαίδευση ως βασικό εργαλείο μέσω του οποίου οι πολίτες σε όλο τον κόσμο θα μπορέσουν οι ίδιοι να διεκδικήσουν όσα δικαιούνται - ένα καλύτερο μέλλον. Το σχολείο για τα παιδιά θα μπορέσει να διασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για όλη την κοινότητα, η προώθηση της εκπαίδευσης των κοριτσιών θα μπορέσει να άρει τις διακρίσεις και την έμφυλη βία, οι εκπαιδεύσεις των ενηλίκων θα συμβάλουν στην εξασφάλιση εισοδήματος, στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, στην απαίτηση λογοδοσίας από τις αρχές.
Το 2010, χτίσαμε το πρώτο σχολείο για τους κατοίκους του Hakimawa. Το πρώτο «κουδούνι» συγκέντρωσε 107 μαθητές και μαθήτριες. Ήταν πολύ περισσότεροι από όσους χωρούσε το σχολείο και από τη διαθεσιμότητα των εθελοντών δασκάλων, αλλά ήταν όλοι ευτυχισμένοι που είχαν έναν χώρο για μάθημα.
«Όταν είδαμε ότι ο αριθμός των μαθητών αυξάνεται πολύ και δεν υπήρχαν αρκετοί δάσκαλοι, απευθυνθήκαμε στην κυβέρνηση και μας έστειλαν 8 δασκάλους. Στη συνέχεια, περιμέναμε να μας χτίσουν και άλλα σχολεία και να συνεχίσουν ό,τι άρχισε η ActionAid», συμπληρώνει ο Hakimi Salihou.
Σήμερα, 12 χρόνια μετά, η ζωή για τους κατοίκους της κοινότητας Kebbi, όπου βρίσκεται και το χωριό Hakimawa, έχει αλλάξει ριζικά: οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία, που όλο και αυξάνονται, οι κάτοικοι έχουν μάθει να διεκδικούν, εξασφαλίζοντας έργα ύδρευσης, εκπαίδευση, ηλεκτροδότηση, υπηρεσίες υγείας, οι γυναίκες έχουν αποκτήσει φωνή μέσα στην κοινωνία. Και όπως γίνεται σε κάθε περιοχή δράσης μας, το έργο ολοκληρώνεται και οι κάτοικοι παίρνουν αποκλειστικά στα χέρια τους τη διαχείριση του τόπου τους.
Το έργο θα συνεχιστεί σε κάποια άλλη ευάλωτη γωνιά του κόσμου, όπου όλα μπορούν να ξεκινήσουν από ένα σχολείο…