Ταξίδι Αλληλεγγύης στην Ουγκάντα, 2017

Η Ουγκάντα, ή αλλιώς «το μαργαριτάρι της Αφρικής», όπως έχει χαρακτηριστεί από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ,  μας υποδέχτηκε για δεύτερη φορά τον Ιούλιο του 2017. Η αρχή είχε γίνει ένα χρόνο νωρίτερα, όταν 47 Ανάδοχοι, προσωπικό και συνεργάτες επισκέφθηκαν το απομακρυσμένο, πανέμορφο χωριό Γκαλαγκάλα για να χτίσουν δύο σχολικές αίθουσες.

Για πρώτη φορά στην ιστορία των Ταξιδιών Αλληλεγγύης, επιστρέψαμε στην ίδια κοινότητα για να φτιάξουμε τρία νέα έργα, τα οποία χρηματοδοτήθηκαν από ενέργειες των Αναδόχων που είχαν ταξιδέψει το 2016, αλλά και από την ActionAid. Και ακριβώς επειδή η αρχή έγινε από τους συγκεκριμένους Αναδόχους, δεκαεπτά από αυτούς, επέστρεψαν για να δουν ξανά τους ανθρώπους που γνώρισαν εκεί, αλλά και να ξεκινήσουν μαζί με όσους ταξίδευαν για πρώτη φορά τα νέα έργα.

Οι κάτοικοι του Γκαλαγκάλα μάς υποδέχτηκαν ξανά με μία μεγάλη γιορτή, με αγκαλιές και χαμόγελα. Με χαρά, αλλά και αισιοδοξία τους ακούσαμε να μας μιλούν για τον αντίκτυπο που είχαν στην κοινότητα οι δύο νέες σχολικές αίθουσες που χτίσαμε το 2016. Τα παιδιά που πλέον παρακολουθούσαν τα μαθήματα είχαν διπλασιαστεί, φτάνοντας τα 450!

Τη γιορτή του καλωσορίσματος ακολούθησε η δράση. Σκοπός αυτού του ταξιδιού μας ήταν η δημιουργία δύο ακόμα σχολικών αιθουσών, η διαμόρφωση εξωτερικού χώρου για παιχνίδι και αθλητικές δραστηριότητες και η κατασκευή ενός πηγαδιού κοντά στο σχολείο.

Από τις πιο έντονες στιγμές του ταξιδιού ήταν και το βράδυ που περάσαμε στις καλύβες τους. Ήταν μία ακόμα απόδειξη ότι δεν χρειάζεται να έχεις πολλά για να μπορείς να τα μοιράζεσαι απλόχερα.

Όσες ημέρες βρισκόμασταν εκεί, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε μερικά από τα έργα που στηρίζουμε ως ActionAid στην περιοχή και να δούμε από κοντά πώς σταδιακά και σταθερά αλλάζουν τις ζωές των πιο φτωχών κατοίκων της χώρας. Ο γυναικείος συνεταιρισμός, μέσω του οποίου οι γυναίκες μπορούν να έχουν το δικό τους εισόδημα, το θεατρικό που παρακολουθήσαμε για το δικαίωμα των γυναικών στην ιδιοκτησία γης και το κέντρο για κακοποιημένες γυναίκες και ορφανά παιδιά είναι μόνο κάποια από αυτά.

Η τελευταία ημέρα ήταν ξανά μια γιορτή για όλο το χωριό. Οι οικογένειες που τρώγαμε μαζί το μεσημέρι, οι οικογένειες που μας φιλοξένησαν το βράδυ, τα παιδιά του σχολείου, οι δάσκαλοι, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοί μας από το γραφείο της Ουγκάντας ήταν όλοι εκεί για να μας πουν ένα αντίο και να μας κάνουν μία μεγάλη αγκαλιά. Η αποχώρηση από το Γκαλαγκάλα (για κάποιους για δεύτερη φορά) ήταν δύσκολη πολύ. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εκτός από αυτή την αγκαλιά και την αναμενόμενη νοσταλγία, φέραμε και τη βεβαιότητα ότι για να γίνει μία αλλαγή, μεγάλη ή μικρή, αυτό που χρειάζεται είναι να νιώσουμε δυνατοί και ότι έχουμε ανθρώπους δίπλα μας να μας στηρίξει. Και αυτό είναι κάτι που ξέρουμε και κάνουμε στην ActionAid εδώ και πολλά χρόνια.

Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα για το ταξίδι αλληλεγγύης στην Ουγκάντα στα άρθρα του Αναδόχου και δημοσιογράφου Χρήστου Χατζηιωάννου, που ήταν μαζί μας στο ταξίδι.

Credits: Νικόλας Μάστορας