Ταξίδι Αλληλεγγύης στη Μοζαμβίκη, 2015

Τον Απρίλιο του 2015, 26 Ανάδοχοι από Ελλάδα και Κύπρο μαζί με προσωπικό της ActionAid ξεκινήσαμε το Ταξίδι Αλληλεγγύης στην κοινότητα Μαρρακουένε της Μοζαμβίκης και ζήσαμε μέσα σε μια βδομάδα λίγη από τη μαγεία της Αφρικής.

Στόχος του ταξιδιού μας ήταν να ολοκληρώσουμε μία αίθουσα σχολείου στο χωριό Παζιμάνε, που είχε ξεκινήσει αλλά διακόπηκε η κατασκευή της λόγω έλλειψης πόρων. Ένα χωριό όπου τα περισσότερα παιδιά αναγκάζονται να κάνουν μάθημα σε πρόχειρες κατασκευές από καλάμια και άρα χάνουν περίπου 4 με 5 μήνες μαθημάτων, γιατί κάθε φορά που βρέχει οι «τάξεις» τους πλημμυρίζουν.

Με γαλότσες, γάντια, αλλά και γραφική ύλη για το σχολείο που θέλαμε να χτίσουμε, φτάσαμε στο χωριό και πιάσαμε δουλειά. Κουβαλήσαμε τσιμεντόλιθους, φτιάξαμε τσιμέντο με λάσπη και χαλίκια, λερωθήκαμε, κουραστήκαμε, αλλά στο τέλος καταλάβαμε ότι τελικά αυτά που παίρνουμε από τους ανθρώπους στις κοινότητες που στηρίζουμε ως ActionAid, οι οποίοι μας αγκαλιάζουν και μας φιλοξενούν στα σπίτια τους, είναι πάντα περισσότερα από αυτά που προσφέρουμε.

Υπάρχει μια ιστορία που λέει ότι σε ένα χωριό ένα βράδυ η θάλασσα ξέβρασε στην ακτή χιλιάδες αστερίες. Την επόμενη μέρα, με τον δυνατό ήλιο οι αστερίες αργοπέθαιναν στην παραλία. Και τότε ένα παιδί ξεκίνησε να τους πετάει, έναν-έναν πίσω στη θάλασσα. Ένας άνθρωπος από το χωριό είδε το παιδί και του είπε: «Γιατί το κάνεις αυτό; Δεν βλέπεις ότι είναι άσκοπο; Είναι χιλιάδες, θα πεθάνουν έτσι και αλλιώς. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις». Το παιδί κοντοστάθηκε, τον κοίταξε, κοίταξε και τον αστερία που κρατούσε στο χέρι του και του είπε: «Για τούτον εδώ έχει σημασία» και τον πέταξε στο νερό.

Σίγουρα δεν αλλάξαμε όλο τον κόσμο. Για τα παιδιά του Παζιμάνι, όμως, αλλάξαμε λίγο τον κόσμο τους. Εσείς, λοιπόν, που συνεχίζετε να πετάτε αστερίες στο νερό, κάνετε τον κόσμο μας λίγο καλύτερο και πολύ δικαιότερο.