Στον πρώτο του αγώνα στο Σπάρταθλον, ο Παναγιώτης Μικρογιαννάκης, υπερμαραθωνοδρόμος, αποφάσισε να τρέξει με τη φανέλα της ActionAid στηρίζοντας το έργο μας για έναν κόσμο πιο βιώσιμο και δίκαιο.
Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που παραχώρησε στο runningnews.gr ενόψει του μεγάλου αγώνα στις 28 & 29 Σεπτεμβρίου 2024.
Παναγιώτη μίλησέ μας πως ξεκίνησες τον αθλητισμό, το τρέξιμο, πότε στράφηκες στις υπεραποστάσεις. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να επιλέξεις ένα άθλημα τόσο απαιτητικό και επίπονο;
Ξεκίνησα το τρέξιμο το 2016 με στόχο να τρέξω στον Μαραθώνιο της Αθήνας.
Φαντάζει τόσο μακρινό πλέον, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ πως την πρώτη φορά που έκανα 3 χιλιόμετρα, από την εξάντληση δεν μπορούσα να ανέβω τις σκάλες του σπιτιού μου- και δεν μένω σε ουρανοξύστη.
Ενώ λοιπόν ακόμη δεν ήμουν σε θέση να ολοκληρώσω ούτε 30 λεπτά συνεχόμενου αργού τρεξίματος, ενώ ακόμα δεν μπορούσα να τερματίσω έναν αγώνα 5 ή 10 χιλιομέτρων, στο μυαλό μου ονειρευόμουν τη μέρα που θα τερματίσω στο Σπάρταθλον.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να προπονούμαι, από τα πρώτα κιόλας μέτρα, κάθε προπόνηση, κάθε αγώνας, αποτελούσε ένα ακόμη βήμα (για την ακρίβεια πολλά περισσότερα), για να καταφέρω κάποια στιγμή να βρεθώ στην εκκίνηση κάτω από το Ηρώδειο με προορισμό την Σπάρτη.
Όχι ως κάποια εμμονή αλλά ως ένα ταξίδι που συνεχίζω να απολαμβάνω και δεν τελειώνει, ελπίζω, στην Σπάρτη, αλλά θα συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.
Αν έπρεπε να αναζητήσω τον λόγο που επέλεξα να τρέχω υπεραποστάσεις , θα έλεγα πως είναι "εθιστικό" να αναζητάς τα όρια σου και κάθε φορά που νομίζεις ότι "ως εδώ ήταν" , το ίδιο σου το μυαλό να τα αναπροσαρμόζει και να σε ωθεί να πας ακόμα πιο μακριά. Αυτός κατά τη γνώμη μου είναι και ο λόγος που όλοι επιστρέφουν για να ζήσουν την ίδια ή και μεγαλύτερη δοκιμασία σώματος και μυαλού, είτε αυτή για κάποιον είναι 10 χιλιόμετρα είτε 246.
Ποιος είναι ο στόχος σου για το 42ο ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ 2024;
Για αρχή, πρώτος στόχος ήταν επιτέλους να κληρωθώ. Αφού επιτέλους συνέβη αυτό, πάμε στον επόμενο στόχο, που δεδομένου ότι μιλάμε για έναν αγώνα 246 χιλιομέτρων από έναν ερασιτέχνη δρομέα, στόχος είναι ο υγιής και χαρούμενος τερματισμός.
Θέλω να καταφέρω να φτάσω και να αγγίξω το άγαλμα του βασιλιά Λεωνίδα έχοντας μαζέψει εικόνες και συναισθήματα που θα με συντροφεύουν για πάντα, σε κάθε αγώνα, δρομικό ή μη.
Τι περιλάμβανε το προπονητικό σου πρόγραμμα στην προετοιμασία σου για το Σπάρταθλο, στους μήνες που προηγήθηκαν;
Ζέστη, ζέστη και λίγη ζέστη.
Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι τυχερός που έχω την πολυτέλεια να βρίσκω χρόνο μέσα στην καθημερινότητά μου και να κάνω τις προπονήσεις μου.
Η προετοιμασία ξεκίνησε με εμένα να αναρρώνω από χειρουργείο ολικής ρήξης πρόσθιου χιαστού. Τα χιλιόμετρα άρχισαν να ανεβαίνουν γεωμετρικά, το ίδιο και η θερμοκρασία του καλοκαιριού που ήταν το θερμότερο των τελευταίων ετών, αλλά έλεγα στον εαυτό μου πως όλα γίνονται για να είμαι πιο έτοιμος στην εκκίνηση.
Στη συνέχεια, στο πρόγραμμά μου προστέθηκαν προπονήσεις ενδυνάμωσης.
Ο εβδομαδιαίος χιλιομετρικός όγκος κυμάνθηκε από 100 εώς 160 χιλιόμετρα με έμφαση στην δρομική οικονομία και στο χτίσιμο βάσης με αργά long runs.
Τι είδους διατροφή κάνεις, και τι έχεις προγραμματίσει για την τροφοδοσία κατά τη διάρκεια του ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πλάνο διατροφής για τη περίοδο της προετοιμασίας. Τα πολλά χιλιόμετρα απλά μου δίνουν την δυνατότητα να τρώω όσο θέλω χωρις να παίρνω κιλά απλά τηρώντας κάποιους βασικούς κανόνες διατροφής. Αρκετός υδατάνθρακας και πρωτεΐνη σε καθημερινή βάση για να έχω την ενέργεια που χρειάζεται και περιορισμός της ζάχαρης.
Οσο άναρχος είμαι με την διατροφή μου στην προετοιμασία, τόσο φροντίζω μεχρι την τελευταία λεπτομέρεια την τροφοδοσία μου στους αγωνες.
Στον καθένα ταιριάζουν διαφορετικά πράγματα, προσωπικά επιλέγω να πίνω υδατάνθρακα τουλαχιστον 90g κάθε ώρα και να προσαρμόζω την ποσότητα ανάλογα με τις συνθήκες. Σε έναν αγώνα όπως το Σπάρταθλον η σωστή τροφοδοσία είναι εξαιρετικά σημαντική.
Μίλησέ μας για τη σχέση σου με την ActionAid. Τι μήνυμα θέλεις να μεταφέρεις τρέχοντας με τη φανέλα της ActionAid;
Η σχέση μου με την ActionAid ξεκίνησε λίγους μήνες πριν, όταν μετά από προτροπή φίλου, έλαβα μέρος στο Πρόγραμμα Αναδοχής.
Μέσα από την πληροφόρηση που έλαβα για τις ενέργειες και το πρόγραμμα της ActionAid, γεννηθηκε η επιθυμία να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ.
Πολλές φορές ακούω και σκέφτομαι και εγώ, “Μα τι μπορώ να αλλάξω εγώ ένας μόνο άνθρωπος;”
Αν η συμμετοχή μου στο Σπαρταθλον, τρέχοντας με την μπλούζα της ActionAid καταφέρει να αφυπνίσει έστω και έναν άνθρωπο, να αφιερώσει χρόνο και να ανακαλύψει το έργο και την προσφορά της ActionAid, θα έχω κάνει το δικό μου PB, personal best που λέμε και στους αγώνες.
Μπορούμε όλοι μαζί να κάνουμε τον κόσμο μας πιο δίκαιο, δεν θα γίνει από την μία μέρα στην άλλη. Θέλει προσπάθεια και υπομονή και αυτό το ταξίδι, αλλά μαντέψτε, θα μαζέψουμε εικόνες και εμπειρίες που θα μας συντροφεύουν μια ζωή.
Μαζί με την ActionAid, μίλησέ μας γενικότερα ποια θα είναι η ομάδα σου υποστήριξης στο ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ 2024. Ανέφερε επίσης αν θέλεις τους χορηγούς σου, τους φίλους και τους συναθλητές που σε στηρίζουν.
Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί πόσο σημαντική αλλά και δύσκολη είναι η δουλειά του support team στο Σπάρταθλον.
Αρχικά το να είσαι μέλος της ομάδας υποστήριξης σημαίνει πως θα μείνεις ξύπνιος τις ίδιες ώρες, ίσως και παραπάνω, από τον αθλητή που συνοδεύεις.
Δηλαδή περίπου 40-45 ώρες στις οποίες, πρέπει να έχεις την διαύγεια να οδηγείς, να φροντίζεις για το πλάνο τροφοδοσίας αλλά και για το πλάνο του ρυθμού. Είναι εξαιρετικά απαιτητικό και όποιος αποδεχτεί αυτή την πρόκληση ας είναι έτοιμος να βιώσει αντίστοιχη εμπειρία με τον αθλητή. (γλιτώνοντας βέβαια 2-3 νύχια).
Για αυτό νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω προκαταβολικά την δική μου ομάδα που θα κάνουμε μαζί αυτο το ταξίδι, τα αδέρφια μου, Γιώργο Μικρογιαννάκη και Δήμο Αναστασίδη.
Μαζί, στην καρδιά και το μυαλό μου, θα είναι και η οικογένειά μου και οι κοντινοί μου άνθρωποι. Σας ευχαριστώ γιατί χωρίς εσάς, δεν θα μπορούσα να ονειρεύομαι τον τερματισμό, ίσως ούτε την αφετηρία.
*Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο runningnews.gr.