Η ισότιμη πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό παραμένει μεγάλη πρόκληση για τη Νιγηρία. Το 86% των κατοίκων δεν έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό, ενώ το 33% δεν έχει καθόλου πρόσβαση σε καθαρό νερό. Σε πολλές περιοχές, οι κάτοικοι -κυρίως οι γυναίκες και τα παιδιά- διανύουν μεγάλες αποστάσεις καθημερινά για να προμηθευτούν λίγο νερό, ακόμα και από ρυάκια ή νερόλακκους, το οποίο τις περισσότερες φορές είναι ακατάλληλο για κατανάλωση.
Στην κοινότητα Bolimika, ζουν 3.000 κάτοικοι, οι οποίοι δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν καθημερινά το απαραίτητο νερό για όλες τις ανάγκες τους. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το 95% έχει νοσήσει από ασθένειες που σχετίζονται με την κατανάλωση μολυσμένου νερού. Τυφοειδής πυρετός, διάρροιες, δερματικές παθήσεις και εξανθήματα ταλαιπωρούν τον κόσμο, με πιο ευπαθή ομάδα τα παιδιά.
Η έλλειψη καθαρού νερού είναι ένα πρόβλημα με πολλές επιπτώσεις στη ζωή των ανθρώπων. Πέρα από τις σοβαρές επιπτώσεις για την υγεία, έχει αντίκτυπο και στην εκπαίδευση. Τα παιδιά αρρωσταίνουν και χάνουν πολλά μαθήματα, με αποτέλεσμα αρκετά να εγκαταλείπουν οριστικά το σχολείο. Το γεγονός ότι τα σχολεία δεν διαθέτουν παροχή νερού, δημιουργεί επιπλέον πρακτικά προβλήματα για την υγιεινή των παιδιών. Παράλληλα, πολλά παιδιά έχουν στη δική τους ευθύνη τη μεταφορά νερού για τις ανάγκες των σπιτιών τους, με αποτέλεσμα να μην παρακολουθούν τακτικά τα μαθήματά τους.
Οι γυναίκες επίσης επιβαρύνονται ιδιαίτερα από την έλλειψη νερού. Συνήθως χρειάζεται να κάνουν τη διαδρομή για τη μεταφορά του νερού αρκετές φορές μέσα στην ημέρα, γεγονός που δεσμεύει πολύ από το χρόνο τους, αλλά και τις επιβαρύνει σωματικά. Η φροντίδα και η υγιεινή των μικρών παιδιών είναι πιο δύσκολη, όπως και το μαγείρεμα, η καθαριότητα και οι υπόλοιπες δουλειές για τις οποίες η παροχή νερού είναι αναγκαία.
Η Ruth, αγρότισσα και μητέρα τριών παιδιών, μοιράζεται τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει:
«Μετά βίας βρίσκουμε λίγο νερό να πιούμε και αυτό που μαζεύουμε από το ρυάκι το αφήνουμε μέσα στο δοχείο κάποια ώρα ώστε να κατακάτσουν τα διάφορα σωματίδια που έχει και να μπορέσουμε να το πιούμε. Προτεραιότητα έχει το νερό για το μαγείρεμα και για πόση και μετά, αν περισσεύει, για να πλυθούμε. Τα παιδιά μου έχουν αρρωστήσει πολλές φορές με διάρροια και τύφο. Βγάζουν κι εξανθήματα συχνά, αλλά δεν έχουμε άλλη λύση. Όλη η κοινότητα βασίζεται στο νερό από μια πηγή. Υπάρχει κι ένα ρυάκι, αλλά είναι μακριά, θέλεις 35 λεπτά για να πας και άλλα τόσα να γυρίσεις. Δεν είναι καλή λύση για εμένα και τα παιδιά, αφού εμείς πρέπει να πηγαίνουμε και να το κουβαλάμε πάντα».
Σε αυτό το πλαίσιο, ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες των κατοίκων, έχουμε ξεκινήσει την υλοποίηση γεώτρησης για τη δημιουργία πηγαδιού που θα τους εξασφαλίσει άμεση και καθολική πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό. Παράλληλα, στηρίζουμε τους οικισμούς της περιοχής να απευθυνθούν στην κυβέρνηση και τις υπηρεσίες που συντονίζουν τη δημιουργία έργων ύδρευσης, ώστε να διεκδικούν παροχές καθαρού πόσιμου νερού σε κοντινή απόσταση για όλες τις περιοχές.
«Αν θα έχουμε πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό στην κοινότητα, τα παιδιά κι εγώ θα μπορούμε να πλενόμαστε τακτικά και να πίνουμε όσο νερό χρειάζεται, χωρίς να βάζουμε προτεραιότητες στη χρήση του», συμπληρώνει με ελπίδα η Ruth.
Μέσα από το Πρόγραμμα Αναδοχής, είμαστε δίπλα στους κατοίκους που ζουν μέσα στις δυσκολίες και δημιουργούμε καλύτερες συνθήκες για να μεγαλώνουν καλά όλα τα παιδιά.