Φωτογραφία: Ο Μίκης Θεοδωράκης με την ιδρύτρια της ActionAid Hellas και τον πρώην διευθυντή της ActionAid International Salil Shetty.
Τον Μίκη τον ήξερα από την εποχή της εξορίας στο Παρίσι, από τις συναντήσεις του με τον πατέρα μου, αλλά πάνω από όλα από τις συναυλίες του τότε εκεί και αλλού στην Ευρώπη που ήταν για το μικρό κορίτσι που ήμουνα οι πιο δυνατές στιγμές συγκίνησης και νοσταλγίας για την χώρα μου.
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ξεκίνησα την δημιουργία της ActionAid στην Ελλάδα, σκέφτηκα να του προτείνω να γίνει Πρέσβης Καλή Θέλησης και τον κάλεσα στην συνέντευξη τύπου στις 22 Οκτωβρίου του 1998. Θυμάμαι ότι πήγα να τον βρω στο σπίτι του στο Βραχάτι και καθίσαμε στην ταράτσα με θέα την θάλασσα. Του έκανε εντύπωση ότι είχα πάει να τον βρω οδηγώντας μόνη μου ένα μικρό κόκκινο αυτοκίνητο. Προσπάθησα να του εξηγήσω τι είναι αυτό που ήθελα να κάνω και γιατί αλλά δεν χρειάστηκε πολύ προσπάθεια. Το «ναι» μου το είπε αμέσως. Μόλις είχα επιστρέψει από το πρώτο μου ταξίδι στην Αιθιοπία και άρχισε να με ρωτά για τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων σε αυτήν την πλευρά του κόσμου. Θυμάμαι μάλιστα, ότι όπως και ο πατέρας μου αποκαλούσε την Αιθιοπία, Αβησσυνία. Η κουβέντα μας πήγε γρήγορα στην μουσική της χώρας και στο γεγονός ότι στις ορθόδοξες εκκλησίες τους άνθρωποι με χρωματιστά ρούχα καθισμένοι στο πάτωμα παίζουν κρουστά.
Δύο μήνες μετά βρέθηκε στο πλάι μου, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στο ξεκίνημα της ActionAid στην Ελλάδα και όπως πάντα μίλησε με λόγια συγκινητικά. Του είχα πει ότι θα χρειαζόταν μόνο έναν χρόνο να είναι Πρέσβης και ότι μετά θα έψαχνα να βρω κάποια άλλη προσωπικότητα. Ο χρόνος πέρασε γρήγορα και με μεγάλη επιτυχία για την οργάνωση. Όταν όμως το φθινόπωρο του 1999 προσπάθησα να σκεφτώ ποιος θα τον αντικαταστήσει μου ήταν αδύνατο να βρω μια κατάλληλη προσωπικότητα. Πήγα και τον συνάντησα στο σπίτι του στην Αθήνα για να του ζητήσω να συνεχίσει. Με κοίταξε, μου χαμογέλασε και είπε «Χαίρομαι, γιατί νόμιζα πως ήρθες για να με καθαιρέσεις!»