Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Με μεγάλη συγκίνηση και βαθιά ευγνωμοσύνη, γράφω αυτό το μήνυμα αποχαιρετισμού, καθώς την 1η Σεπτεμβρίου αποχωρώ από τη θέση του Γενικού Διευθυντή της ActionAid Ελλάς, μετά από 16 χρόνια αδιάκοπης δέσμευσης.
Είναι αδύνατον να συμπυκνώσω σε λίγες γραμμές τις εικόνες, τις αναμνήσεις, τις χαρές και τις αγωνίες αυτού του ταξιδιού κι όλα όσα μαζί καταφέραμε και με κάνουν υπερήφανο. Θυμάμαι πριν ακόμη αναλάβω, το πρώτο πράγμα που είχα αναρωτηθεί ήταν τι έκανε την ActionAid διαφορετική σε σχέση με τόσες άλλες διεθνείς αναπτυξιακές οργανώσεις. Η απάντηση που είχα πάρει τότε ήταν ότι η ActionAid πηγαίνει εκεί που δεν πηγαίνουν οι άλλοι, στις πιο απομακρυσμένες και αποκλεισμένες κοινότητες του κόσμου, εκεί που ζουν οι φτωχότεροι των φτωχών.
Δυο βδομάδες αφότου ανέλαβα τον Σεπτέμβρη του 2007, ταξίδεψα στην Αιθιοπία για να επισκεφτώ δύο κοινότητες υποστηριζόμενες από το Πρόγραμμα Αναδοχής. Η μία από αυτές ήταν το Γιαμπέλο, μια αγροτική κοινότητα, 13 ώρες οδήγησης από την πρωτεύουσα μέσα από δύσβατους δρόμους και για αρκετά χιλιόμετρα χωρίς καθόλου δρόμους, κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά, σε μια περιοχή που πλήττεται από παρατεταμένες ξηρασίες και στην οποία όταν το 2001 πήγε η ActionAid δεν υπήρχε ούτε σχολείο, ούτε κέντρο υγείας, ούτε πρόσβαση σε καθαρό νερό. Εκεί επιβεβαίωσα ότι η ActionAid πηγαίνει όντως εκεί που δεν πηγαίνει κανείς άλλος. Συνειδητοποίησα, επίσης, ότι η απόλυτη φτώχεια, που τότε οριζόταν ως «εισόδημα λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα», δεν ήταν απλώς ένας αριθμός, αλλά αντιθέτως είχε πρόσωπο και όνομα, ήταν γένους θηλυκού και την έλεγαν Καμπάλε, Τάρι, Αμπέμπα, Αχμάρα, κορίτσια που αντί να πηγαίνουν σχολείο περπατούσαν δεκάδες χιλιόμετρα κάθε μέρα για να βρουν καθαρό νερό. Κορίτσια που κουβαλούσαν πεντόκιλα δοχεία γεμάτα στο κεφάλι κάτω από τον καυτό ήλιο, βάζοντας σε καθημερινό κίνδυνο τη ζωή τους. Κορίτσια που μπόρεσαν τελικά να ονειρευτούν ένα μέλλον διαφορετικό από το μέχρι τότε παρόν τους και να το κάνουν πράξη χάρη στη δική τους δύναμη και τη δύναμη της κοινότητας αλληλεγγύης και ελπίδας που όλοι μαζί δημιουργήσαμε.
Τα πρόσωπα αυτών και άλλων χιλιάδων κοριτσιών, αγοριών, γυναικών και ανδρών, όλων των ηλικιών, από κάθε γωνιά της γης, που προστέθηκαν στην πορεία μού έδειχναν πάντα τον προορισμό του ταξιδιού, όλες και όλοι εσείς την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε, και οι εκπληκτικοί συνάδελφοι και εθελοντές τη δύναμη και τη συλλογική αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Θέλω να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη που μου δώσατε κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς θητείας. Ήταν τιμή μου να ηγηθώ αυτής της οργάνωσης, να εργαστώ με όμορφους και αληθινούς ανθρώπους και να γίνω μέλος αυτής της τεράστιας οικογένειας, στην οποία και θα παραμείνω ως φίλος και συναγωνιστής. Είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσετε κι εσείς να στέκεστε δίπλα στην ActionAid και να στηρίζετε το έργο της, καθώς μόνο όταν είμαστε πολλοί και ενωμένοι θα καταφέρουμε τις αλλαγές που οραματιζόμαστε.
Με ευγνωμοσύνη και αγάπη,
Γεράσιμος Κουβαράς
