Η συμφιλίωση μετά τη γενοκτονία στη Ρουάντα

Μάρα Ψαράκη
Reporting & Content Coordinator
Γυναίκες στη Ρουάντα δουλεύουν αρμονκά
Alice Kayibanda/ActionAid
Γυναίκες στη Ρουάντα δουλεύουν αρμονκά

Εικοσιοκτώ χρόνια μετά τη γενοκτονία στη Ρουάντα, όπου περίπου ένα εκατομμύριο Τούτσι δολοφονήθηκαν από τους Χούτου, η Immaculee και η Amani στέκονται η μία δίπλα στην άλλη. Δουλεύουν και οι δύο στον συνεταιρισμό Umucyo Nyanza, που θα πει το Φως της Nyanza, αξιοποιώντας έτσι τις δεξιότητες, τις γνώσεις και τον εξοπλισμό που απέκτησαν μέσα από τη συμμετοχή τους στην ομάδα γυναικών της ActionAid. Στον συνεταιρισμό ράβουν τσάντες, ρούχα και ποδιές, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Η μία δίπλα στην άλλη. Συμφιλιωμένες. Ενωμένες.

Η Immaculee (αριστερά) με την Amina (δεξιά).

Η Immaculee είναι Τούτσι. Το 1994 ήταν μόλις 20 χρονών όταν όλα τα μέλη της οικογένειάς της σκοτώθηκαν από τους Χούτου, με εξαίρεση μία αδερφή της. Η Immaculee θυμάται το ανθρωποκυνηγητό. Θυμάται τους γείτονές της να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους τρέχοντας, ενώ εκείνη, μαζί με τα αδέρφια της και τη μητέρα της, πήγαν και κρύφτηκαν. Ο πατέρας της έμεινε σπίτι και ήταν από τους πρώτους που σκοτώθηκαν.

Η Immaculee κοιτάζει παλιές φωτογραφίες με μέλη της οικογένειάς της που σκοτώθηκαν στη γενοκτονία

Η Amina είναι Χούτου. Μιλώντας για τη γενοκτονία, λέει πως μια μέρα ο σύζυγός της γύρισε σπίτι και της είπε πως τον είχαν διατάξει να σκοτώσει Τούτσι. Αργότερα ο άνδρας της φυλακίστηκε κι η Amina έμεινε μόνη να φροντίζει τα έξι παιδιά τους. Δεν μπορούσε να ζητήσει βοήθεια από κανέναν. Πώς να ζητήσει βοήθεια γνωρίζοντας πως ο άνδρας της είχε σκοτώσει τόσο κόσμο;

Με τα χρόνια η Immaculee και η Amina έγιναν μέλη μιας ομάδας γυναικών που έχουμε δημιουργήσει στη Ρουάντα. Εκεί έμαθαν διάφορες δεξιότητες, έλαβαν οικονομική ενίσχυση και παρακολούθησαν προγράμματα ψυχοκοινωνικής στήριξης για να επουλώσουν τα τραύματα του παρελθόντος.

«Χάρη στον συνεταιρισμό, ράβουμε μόνες μας τα ρούχα μας, ντυνόμαστε καλά, ταΐζουμε τα παιδιά μας, δεν ζητιανεύουμε και δεν ανησυχούμε για το μέλλον όπως παλιά. Η Immaculee με βοήθησε πολύ, είναι για εμένα σαν μεγάλη αδερφή,» λέει η Amina και η Immaculee δίπλα της προσθέτει: «Όποτε κάποια από εμάς αρρωσταίνει, πηγαίνουμε να τη δούμε. Στηρίζουμε όποια γυναίκα από εμάς έχει προβλήματα. Σημαντικό πράγμα η ενότητα και η συμφιλίωση. Είμαστε όλοι Ρουαντιανοί και έχουμε το ίδιο αίμα, είμαστε αδέρφια».

Φωτογραφίες: Η Immaculee με το κοκκινωπό φόρεμα και η Amina με το κιτρινωπό εν ώρα εργασίας. Επίσης, η Immaculee κοιτάζει παλιές φωτογραφίες με μέλη της οικογένειάς της που σκοτώθηκαν στη γενοκτονία.

Φωτογράφος: Alice Kayibanda/ActionAid