Έναν χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, οι ανάγκες εξακολουθούν να είναι τεράστιες. Υπολογίζεται ότι το 90% των σχεδόν 8 εκατ. προσφύγων από την Ουκρανία σε όλη την Ευρώπη και των σχεδόν 6 εκατ. εκτοπισμένων εντός της χώρας είναι γυναίκες και παιδιά. Εμείς στην ActionAid συνεχίζουμε να βρισκόμαστε εκεί και προσφέρουμε στήριξη.
Μέχρι σήμερα έχουμε στηρίξει περισσότερους από 1,5 εκατ. ανθρώπους σε Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία και Μολδαβία, μέσω 40 οργανώσεων με τις οποίες έχουμε συνεργαστεί. Προσφέραμε υπηρεσίες προστασίας σε περισσότερους από 78.000 ανθρώπους, κυρίως σε γυναίκες και παιδιά κι επιπλέον είδη πρώτης ανάγκης όπως τρόφιμα, είδη προσωπικής υγιεινής και φάρμακα σε 1,1 εκατ. ανθρώπους. Παρείχαμε, επίσης, σε 552.000 άτομα σημαντικές πληροφορίες για την προστασία από το trafficking ή για την πρόσβαση σε βοήθεια σε γυναίκες που έχουν υποστεί βία.
Οι συνεργαζόμενες με την ActionAid τοπικές οργανώσεις βοηθούν γυναίκες, κορίτσια και νέους ανθρώπους στην αποκατάσταση της ψυχικής και σωματικής τους υγείας μέσω ψυχοκοινωνικής στήριξης. Προσφέρουν, επίσης, νομική βοήθεια, ασφαλή και μόνιμη στέγη και ευκαιρίες εκπαίδευσης για να αποκτήσουν περισσότερα εφόδια. Εστιάζουν, επίσης, τη στήριξή τους σε ευάλωτες ομάδες όπως οι Ρομά, υπήκοοι τρίτων χωρών, ΑμΕΑ και ΛΟΑΤΚΙ άτομα.
Ως ActionAid, διασφαλίζουμε ότι η προστασία των γυναικών και των κοριτσιών βρίσκεται στην καρδιά την ανθρωπιστικής μας δράσης. Ορισμένες γυναίκες μάλιστα ανέλαβαν έναν νέο ρόλο στην κοινωνία ως εθελόντριες και διασώστριες, αποκτώντας ηγετική θέση σε τοπικό κι εθνικό επίπεδο.
Μια τέτοια εθελόντρια είναι η 31χρονη Veronika, που σήμερα ζει στο Κίεβο κι έχει ένα μικρό κοριτσάκι, την Daniela. Το Κίεβο είναι η τρίτη πόλη στην οποία ζει μετά το ξέσπασμα του πολέμου. Κατάγεται από το Χάρκοβο, μια πολύπαθη πόλη που χτυπήθηκε έντονα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων μηνών. Είναι εθελόντρια στην οργάνωση Insight, την οποία υποστηρίζει η ActionAid, που βοηθάει ιδιαίτερα ευάλωτες ομάδες.
«Κάθε μέρα στέλνουμε 30 πακέτα σε γυναίκες με ειδικές ανάγκες, που χρειάζονται πάνες ενηλίκων. Τις χρειάζονται καθημερινά. Είναι ακριβές και πολύ απαραίτητες», εξηγεί η Veronika.
«Πολλοί άνθρωποι λένε ότι οι γυναίκες είναι αδύναμες, ότι χρειάζονται βοήθεια. Δεν συμφωνώ ότι είμαστε αδύναμες. Νομίζω ότι είμαστε πολύ δυνατές. Όμως, οι γυναίκες πράγματι χρειάζονται στήριξη και οι συνταξιούχοι και τα παιδιά. Νομίζω ότι στον πόλεμο αυτό, δέχονται λιγότερη προσοχή από άλλους», εξηγεί η 26χρονη Natalia, που είναι επίσης εθελόντρια σε οργάνωση που στηρίζουμε στην Ουκρανία.
Η Natalia έχασε αγαπημένα της πρόσωπα στους βομβαρδισμούς. «Το χειρότερο είναι όταν χάνεις φίλους, την οικογένεια, τους συγγενείς. Μέχρι και τώρα, δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι έχουν χαθεί», εξηγεί. Η εθελοντική προσφορά τη βοηθάει να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα: «όταν βρίσκομαι εδώ, στο hub των εθελοντών, ξεχνάω τα προβλήματα. Αποσυνδέεσαι και νιώθεις ότι είσαι σπίτι σου. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια, στηρίζουμε η μία την άλλη.»
Η ψυχοκοινωνική στήριξη είναι απολύτως απαραίτητη κατά τη διάρκεια κρίσεων. Χωρίς αυτή, οι άνθρωποι υποφέρουν για πολλά χρόνια. Μια ακόμα εθελόντρια της οργάνωσης Insight εξηγεί πόσο σημαντική είναι η στήριξη από την ψυχολόγο της οργάνωσης. Η Maryna είναι 35 ετών κι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Donetsk το 2014 εξαιτίας των τότε βομβαρδισμών. Ζει στο Κίεβο σε διαμέρισμα που παρέχεται από την οργάνωση Insight, που στηρίζεται από την ActionAid και δουλεύει ως διευθύντρια σε σουπερμάρκετ.
«Το 2015 ξανάρχισα τη ζωή μου στο Κίεβο. Ήρθα εδώ με δύο βαλίτσες με τα πράγματά μου, λίγα χρήματα στην τσέπη κι ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Έπρεπε να δουλέψω πολύ. Τα πήγαινα καλά, μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Προχωρούσα στην καριέρα μου, έφτιαξα τη ζωή μου, νέους φίλους, νέες εμπειρίες, νέα ταξίδια.
Copyright: Anastasia Vlasova / ActionAid
Νόμιζα πως ήμουν καλά. Στις 25 Φεβρουαρίου, κατάλαβα ότι είχα πολλά άλυτα ψυχολογικά ζητήματα από το 2014. Γιατί όταν πλησίαζαν το Κίεβο, όταν είδα τις ομάδες πολιτοφυλακής να μαζεύονται, όταν όλα έκλεισαν, μαγαζιά, φαρμακεία, οδηγούσα και κατάλαβα ότι οι άνθρωποι στους δρόμους ήταν αυτοί που θα παραλάμβαναν όπλα…. Εκείνη η στιγμή ήταν ίσως η πιο δύσκολη, γιατί δεν καταλάβαινα πού γινόντουσαν εκρήξεις. Και μετά άρχισα να θυμάμαι πράγματα από το Donetsk, την πρώτη επίθεση στο αεροδρόμιο τον Μάιο του 2014. Δεν το άντεχα. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω την πραγματικότητα από τις αναμνήσεις μου. Είναι πολύ τρομακτικό, όταν δεν καταλαβαίνεις που βρίσκεσαι.
Ένιωθα πολύ άσχημα. Ανέβηκα πάνω [στο σπίτι] όσο πιο γρήγορα μπορούσα, έκατσα στον διάδρομο και η σύντροφός μου με πλησίασε και με ρώτησε τι συνέβη και της είπα ότι τη χρειαζόμουν να με βοηθήσει να επανέλθω στην πραγματικότητα. Τώρα η κατάσταση είναι κάπως σταθερή. Αν δεν είχα την ψυχολογική στήριξη, θα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.»
Έναν χρόνο μετά, βρισκόμαστε ακόμα δίπλα στις προσφύγισσες και τις εσωτερικά εκτοπισμένες από την Ουκρανία. Ως ActionAid, πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεχίζουμε τη στήριξη όσο υπάρχει ανάγκη κατά τη διάρκεια μιας κρίσης και χάρη στις υποστηρίκτριες και τους υποστηρικτές μας, το κάνουμε πράξη.