Οι γυναίκες στις φυτείες τσαγιού που σπάνε τη σιωπή
Στις φυτείες τσαγιού στο Nakuru της Κένυας, πολλές γυναίκες βιώνουν τη βία παντού: στο σπίτι, στη δουλειά, στην ίδια τους την κοινότητα.
Για χρόνια, η βία αυτή θεωρούνταν «κανονική». Κάτι που απλώς συμβαίνει και οι γυναίκες το αντέχουν σιωπηλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι θεωρούν προδοσία να καταγγείλουν τη βίαιη συμπεριφορά των συντρόφων τους.
Η Lydia, συντονίστρια του δικτύου επιζωσών έμφυλης βίας που συνεργάζεται με την ActionAid, βλέπει πίσω από τα χαμόγελα και τα δυνατά βλέμματα τις ιστορίες πόνου που κρύβονται. Είναι και η ίδια επιζώσα και σήμερα στηρίζει τις γυναίκες που εργάζονται στις φυτείες τσαγιού, ώστε να μη μένουν μόνες απέναντι στη βία.
Με τη στήριξη της ActionAid και χάρη στο Πρόγραμμα Αναδοχής, η Lydia οργανώνει ομάδες γυναικών που συναντιούνται δύο φορές τον μήνα:
-στην πρώτη συνάντηση μιλούν ανοιχτά για όσα βιώνουν στο σπίτι ή στη δουλειά
-στη δεύτερη κάνουν αποταμιεύσεις και στηρίζουν πρακτικά η μία την άλλη, ώστε καμία να μη χρειάζεται να μείνει σε μια κακοποιητική κατάσταση επειδή δεν έχει εισόδημα ή υποστήριξη.
Πολλές από τις γυναίκες είναι εργάτριες στις φυτείες τσαγιού, συχνά με τα παιδιά τους στο πλευρό τους. Αντιμετωπίζουν χαμηλές αμοιβές, σκληρές συνθήκες, έλλειψη βασικών υποδομών και, ταυτόχρονα, υψηλά ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας.
Η Lydia εξηγεί ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η ίδια η κουλτούρα: πολλές γυναίκες δεν αναγνωρίζουν καν ότι αυτό που ζουν είναι βία – το έχουν μάθει ως «κανονικό».
Μέσα από τις ομάδες, όμως, κάτι αλλάζει.
Η Julia έζησε 22 χρόνια σε κακοποιητικό γάμο. Όταν άρχισε να φοβάται για τη ζωή της και το μέλλον του γιου της, πήρε τη δύσκολη απόφαση να φύγει. Αρχικά κατέρρευσε ψυχολογικά, ενώ είχε χάσει και το εισόδημά της, αλλά μέσα από τις συνεδρίες και την υποστήριξη της ActionAid, άρχισε να ξαναχτίζει τη ζωή της. Σήμερα, μιλά ανοιχτά για την εμπειρία της και στηρίζει και η ίδια άλλες γυναίκες που κάνουν το ίδιο βήμα.
Η Agnes, μέλος της ομάδας γυναικών, λέει ότι πλέον είναι πολύ πιο δύσκολο για τους δράστες να ξεφύγουν. Οι γυναίκες γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, υπάρχουν τοπικοί μηχανισμοί αναφοράς περιστατικών και, όταν χρειάζεται, οι υποθέσεις φτάνουν στις αρχές. Τα περιστατικά έμφυλης βίας μειώνονται, ενώ οι γυναίκες μπορούν να διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας, ακόμα και να αρνούνται να δουλέψουν σε χωράφια χωρίς βασικές υποδομές, όπως οι τουαλέτες.
Με ένα δίκτυο από γυναίκες–«πρωταγωνίστριες» στην κοινότητα, η Lydia βοηθά στην αναφορά περιστατικών βίας ακόμη κι όταν η ίδια δεν είναι εκεί. Γνωρίζει ότι η αλλαγή ξεκινά από την εμπιστοσύνη:
«Αν υπάρχουν άνθρωποι στο πεδίο που εμπιστεύονται οι γυναίκες, μπορούν να μιλήσουν. Μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους.»
Το έργο της ActionAid στην Κένυα, από τα δικαιώματα στην εργασία μέχρι την πρόληψη και αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, γίνεται δυνατό χάρη στους ανθρώπους που στηρίζουν το Πρόγραμμα Αναδοχής.
Για να μπορεί κάθε γυναίκα, σε κάθε δουλειά, σε κάθε κοινότητα, να ζει χωρίς φόβο.